De Blauwe en de Gele konden fluiten! Voor interlocale tramlijnen bestonden speciale wettelijke bepalingen, en daarom hadden ze bijvoorbeeld twee koplampen in plaats van één, zoals bij de stadstrams. En naast een bel hadden deze trams ook een fluit.
De Gele Trams op de Wassenaarse lijn hadden een hoge fluit, de Gele Trams op de Delftse lijn een lage. Het verschil was duidelijk te horen. De eerste, kleine, buitenlijntrams kregen door hun geluid zelfs de bijnaam Fluitketels.
Klik voor de twee fluiten van de Gele Tram
 |
| De fluit van de Gele, aan de dakrand vooraan |
Ook de Blauwe Tram kwam uiteraard buiten de gemeentegrenzen, en moest dus ook wettelijk een fluit hebben. Ook daarvan is een voorbeeld te horen.
Klik voor de fluit van de NZH A600
 |
| De fluit voorop NZH-motorwagen A405 (foto H. van Engelen) |
 | |
| De typhoon (signaalhoorn) van de HTM 1210 |
De tonen van de NZH-fluit waren in de jaren 1980 opnieuw te horen in Nederland, en wel op de sneltramlijn Utrecht-Nieuwegein/IJsselstein. Volgens een anekdote kwam dat zo: Bij de besprekingen in Zwitserland over de moderne trams die daarvoor nodig waren kregen de vertegenwoordigers van NS en Westnederland een onverwachte vraag. "Na, muss dann noch eine Pfeife darauf?" Maar helemaal onverwacht was de vraag blijkbaar niet, want één van de Hollanders haalde uit zijn tas een dikke buis, en legde die op tafel met de woorden: "Ja, so eine bitte." De buis bleek een originele NZH-fluit te zijn. En zo bouwde de Zwitserse spoorfabrikant SIG een serie van 27 gele sneltrams met een blauw geluid dat vanaf 1983 vaak te horen was. In later jaren werd de fluit van de (inmiddels Connexxion-)sneltrams niet meer gebruikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie op Retourtje Leiden!
Tik zodadelijk de lettercombinatie over om uw reactie te bevestigen.